Aydın Əlizadə

Qədim Babil dini

Babil mədəniyyəti və dini də, Mesopotamiyanın başqa bölgələrində olduğu kimi, əsasən qədim Şümer-Akkad mirasından bəhrələnmiş və əksər hallarda onu təkrarlamışdır. Lakin babillilər bu mirası daha da inkişaf etdirmiş, başqa Yaxın Şərq ölkələri və Misir mədəniyyətlərinin inkişafına təsir etmişdirlər. Beləliklə, babillilər müxtəlif elmlər və incəsənət sahəsində daha böyük uğurlar əldə edə bilmişdirlər.

Mesopotamiyanın başqa yerlərində olduğu kimi, Babil dini çox tanrılı (politeist) olmuşdur. Şümer-akkad tanrılarılarına Babildə də ibadət edirdilər, lakin orada bu inanclar bir qədər mürəkkəbləşdirilmişdir. Eyni zamanda, Babil əhalisi öz şəhər, məhəlli, milli, tayfa və ailə tanrı və tanrıcıqlarına ibadət etmişdirlər. Şümerdə olduğu kimi Babilin də baş tanrıları - ölən və dirilən təbiət və bitki tanrısı Təmmuz (Dumuzi) və onun sevgilisi, Venera planetinin rəmzi olan, ilahə İştar (İnanna) olmuşdurlar. Daha bir baş tanrı - şimşək və yağış tanrısı Adad (sümerlərdə İşkur) olmuşdur. Günəş və ay tanrıları Şamaş və Sin də tanınmış tanrılar olmuşdurlar. Ümumiyyətlə, Babildə bir çox tanrılar planet və ulduzlarla əlaqələndirilirdi: savaş və ölüm tanrısı Nərqal " Marsla; müdriklik tanrısı Nəbu " Merkuri ilə; uğurlu savaş tanrısı Ninurta " Saturnla, Babil tanrısı Mərduk " Yupiterlə.

Yeddi tanrıya "Şamaş"a, "Mərduk"a, "İştar"a, "Sin"ə, "Nərqal"a, "Ninurta"ya və "Nəbu"ya xüsüsi sayqı göstərilirdi. Məhz Babildə, bu tanrıların şərəfinə, yeddi rəqəmi planetlərlə əlaqələndirilib, müqəddəs sayılırdı. Buna görə də babillilər həftəni yeddi günə bölmüşdürlər. Sonra bu bölgü bütün dünyaya yayılmışdır. Qədim zamanlardan XVIII-ci əsrə qədər bəşəriyyətə yalnız 7 planet məlum olmuşdur. Bunlar Günəş, Ay, Merkuri, Venera, Mars, Yupiter və Saturn olmuşdur. E.ə. I minilliyin ortalarında yunanların babillilərlə mədəni əlagələri aktivləşmişdir və bunun nəticəsində, planetlərin ilahələşdirilməsi adəti yunanlara keçmişdir. Onlar da öz tanrılarını, babillilər kimi, bu planetlərlə eyniləşdirmişdirlər.

Aşağıda yeddi tanrı, onların qədim simvolları və Babildə, Yunanıstanda, Romada adları verilmişdir:

Simvol

Babildə

Yunanıstanda

Romada

lune

Sin

Selena

Luna

mars

Nərqal

Ares

Mars

mercury

Nəbu

Hermes

Merkuri

jupiter

Mərduk

Zevs

Yupiter

venus

İştar

Afrodita

Venera

saturn

Ninurta

Kronos

Saturn

soll

Şamaş

Helios

Sol

Bəzi müasir Avropa dillərində, bu günə qədər, həftənin günləri, qədim babillilərdə, sonra isə yunanlarda və romalılarda olduğu kimi, bu planetlərin tanrılarının adlarını daşıyır:


Azərbaycan türkçəsində

Latınca

Fransızca

İtalyanca

İspanca

Bazar ertəsi

Dies Lunae

Lundi

Lunedi

Luni

"ərşəmbə axşamı

Dies Martis

Mardi

Martedi

Marti

"ərşəmbə

Dies Mercurii

Mercredi

Mercoledi

Miercuri

Cumə axçamı

Dies Jovis

Jeudi

Giovedi

Joi

Cumə

Dies Veneris

Vendredi

Venerdi

Vineri

Şənbə

Dies Saturni

Samedi

Sabato

Simbata

Bazar

Dies Solis

Dimanche

Djmenjca

Duminica

Mesopotamiya xalqlarının inanclarına görə, tanrılar dünyanı idarə edirdilər. Lakin onlar da əbədi qanuna və ya qanunauyğunluğa tabe olmuşdurlar. Yəni tanrılar dünya hadisələrin təbii axarına müdaxilə edə bilmirdilər. Bu qanunauyğunluq hər bir şeydən yüksək və müqəddəs hesab olunurdu.

Mesopotamiyanın müxtəlif yerlərdə tapılmış mətnlərin əsasında, kahinlərin ümumi dünyagörüçünün nədən ibarət olduğunu təsəvvür etmək mümkündür. Onlar yeri göyün əksi kimi təsəvvür edirdilər. Kainat isə dünya okeanında üzür. Göylər müxtəlifdir: yüksək göy Anu tanrısına, orta göy isə Mərduk başda olmaqla igiqlərə məxsusdur. İgiqlər isə, Şümer-Akkad panteonunun baş tanrıları olmuşdurlar. Hesab olunurdu ki, onlar kainatın əsasını təşkil edən ünsürlərin təcəssümüdür. Onlardan yeddisi ən yüksək tanrılar olmuşdurlar: Anu, Enlil, Ea, Sin, Şamaş, Mərduk, İştar. Onları insanlar görmürlər. Görünən göy ən aşağılarda yerləşir və onun üzərində ulduzlar vardır. Yerdə olan hər bir şey göylərdə olanların əksidir. Yəni əslində göylərdə olan şeylər həqiqidir, yerdəkilər isə yalnız onların obrazlarıdır. Buna görə da, göyləri tədqiq edərək, yerdəki hadisələri anlamaq və proqnozlaşdırmaq olar. Babil astrologiyası da bunun üçün yaranmış və inkişaf etmişdir. Göründüyü kimi, bu cür fikirlər bir neçə əsr sonra yunan filosofu Platon tərəfindən ifadə edilmişdir. O da dünyanı ideal aləmin əks olunması kimi təsəvvür edirdi.

Babildə çar hakimiyyəti müqəddəs sayılmışdır. Diri və ölmüş çarlar tanrılaşdırılmışdır və adi adamlar onları tanrı kimi qəbul etmək və onların "ilahi" hakimiyyətlərinə tabe olmaq məcburiyyətində qalmışdırlar. Başqa tərəfdən Babil kahinləri müxtəlif tanrıların kultlarını tətbiq edərək, onların şərəfinə nəhəng məbədlər ("zikkurat"lar) inşa edib, cəmiyyətdə dini dünyagörüşü mühitini təmin edərək, insanları özlərinin psixoloji və mənəvi təsiri altında saxlamışdırlar. Kahinlər zümrəsi çox nüfuzlu və zəngin olmuşdur. Məbədlərdə külli miqdarda sərvət yığılmış, tanrıların və tanrılaşdırılmış çarların şərəfinə qurbanlar kəsilirdi. Tanrılara nəzirlərin verilməsi və qurbanların kəsilməsi hər bir adamın borcu olmuşdur.


image_66566_v2_m56577569830704960
Lamaştunun şərrindən "qorunmaq" üçün qədim lövhə. Yeni Assur dövrü
(e.ə. 934-612 illər arası). Luvr muzeyi, Paris.

Babildə, bütün Mesopotamiyada olduğu kimi, məbədlərin fəaliyyəti ən geniş ictimai sahələri əhatə edirdi. Torpaq əraziləri, çeşidli iri və xırda buynuzlu heyvan növləri, kölələr, pul, cavahirat, daşınmaz əmlak və s. onların mülkiyyətində olmuşdur. Kahinlər uzaq və yaxın ölkələrlə karvan və dəniz ticarəti; çeşidli maliyyə əməliyyatları; daşınmaz əmlak alverini aparıb və mülkiyyətlərində olan evləri və bağları icarəyə verirdilər. Bundan başqa, onlar sələmçiliklə də məşğul olurdular. Məbədlərin nəzrində emalatxanalar da fəaliyyət göstərirdilər. Eyni zamanda, məbədlər mədəniyyət və maarif mərkəzləri olmuşdurlar. Orada kitabxanalar və məktəblər fəaliyyət göstərirdi. Beləliklə bütün bunlardan əldə edilmiş böyük sərvətlər kahinlərin həddən artıq zəngin və varlı sinfə çevrilməsinin əsasını təşkil etmişdir.

Səmalarda olan tanrılar, tanrılaşdırılmış çarlar və qəhramanlardan başqa qədim babillilər müxtəlif ruhlara inanırdılar. Onların çoxusu yerdə, havada və suda yaşayan şər ruhlar olmuşdur. Bu şər ruhlar bədbəxtçiliyin və xəstəliklərin təcəssümü kimi təsəvvür edilirdilər. Onlarla "mübarizə" aparmaq üçün, kahinlər müxtəlif dualar tərtib edib, əhali arasında yayırdılar. Şər qüvvələrdən biri Lamaştu adlandırılan aslan başlı qadın olmuşdur. Babillilərin inanclarına görə, o, yeraltı dünyadan yuxarı qalxaraq bədbəxtçiliklər gətirirdi. Şərdən "qorunmanın" başqa yolu gözmuncuqların tətbiq edilməsi olmuşdur. Eyni zamanda, kahinlər xəstəliklərə qarşı da dualar tərtib edərək, insanların, onların vasitəsi ilə, şəfa tapa bilməsini iddia edirdilər. Bütün bu adətlər müxtəlif xalqlar arasında bu günə qədər qalmaqdadır.

Babildə falçılıq çox dəbdə olmuşdur. Bu işlə "baru" adlanan kahinlər məşğul olurdular. Onlar fala yuxu yozmaları, su üzərində olan yağ ləkələri, quşların uçuşu, heyvanların hərəkəti əsasında baxırdılar.

Lakin ən çox bütlər şərəfinə kəsilmiş heyvanların iç orqanları, xüsusən qaraciyərləri, üzərində fala baxılırdı. Gələcəkdə Babil falının bütün növrəri başqa xalqların arasında da yayılmağa başlamışdır. Yunanlar bu fal növlərini mantika adlandıraraq, onlardan geniş istifadə edirdilər. Bizim zamanəmizdə də bütün bu cür fal növləri və texnikaları galmaqdadır.

Babilin simvolu, himayəçisi və ən ulu tanrısı Mərduk olmuşdur. Əslində bu Babil tanrısının obrazı şümerlərin Enlil (və ya Bel) tanrısının obrazı ilə qarışdırılmışdır və ona çox vaxt Bel-Mərduk deyilirdi. Onun haqqında "Enuma Eliş" əsatirində rəvayət edilmişdir. Babil başqa regionları özünə tabe etdirmişdirsə,

Image:Marduk and pet.jpg
Qədim Babil möhüründə təsvir
olunmuş baş tanrı Mərduk

deməli, qədim babillilərin fikrincə, onların baş tanrısı başqa xalqların və məntəqələrin tanrılarından daha güclü olmuşdur. Savaşlar zamanı məğlub olan tərəfinin tənrıları da məğlub edilmiş hesab edilirdi; onların məbədləri dağıdılıb, yandırılırdı; bütlərini isə, bəzən, galib tərəf hərbi qənimət kimi ələ keçirirdi. Barış bağlanırdısa, bu bütlər müəyyən şərtlərlə məğlub olunmuş tərəfə geriyə qaytarıla da bilərdi. Ümumiyyətlə bu cür "məntiqi" qədim zamanlardan başlayaraq, bütün rəqabət aparan və savaşan tərəflər tətbiq etmişdir və etməkdə davam edir. Galib tərəf məğlub edilmişlərin kilsələrini, məscidlərini, mədəni və mənəvi sərvətlərini məhv edərək, öz dəyərlərinin, dinlərinin daha güclü olmasını nümayiş etdirir. Minilliklər keçməsinə, monoteist dinlərin bərqərar olmasına baxmayaraq, bu psixologiya günümüzdə də qalmaqda davam edir. Buna misal kimi, XX əsrin sonunda Qarabağ, Bosniya, Kosovo və başqa münaqişələri gətirmək olar.

Tarixin müəyyən dövrlərində bəzi çarlar və kahinlər çoxtanrılıqdan qurtarıb, bir tanrıya tapınmağa üstünlük vermişdirlər. Bunun səbəbi ilk növbədə siyasətlə bağlı olmuşdur. Məsələ burasındadır ki, dini dünyagörüşünün hakim ideya olduğu zamanlar, bəzi hallarda, çox tanrılı panteonlar ölkələnin birliyinə mane olub, xalqın arasında vahid ideologiyanın yaranmasına imkan vermirdi. Bütün bunlar ölkərərin və hökmdarların bir qədər zəyifləməsi zamanı daha da çox duyulurdu. Buna görə, bəzi hallarda, problemi həll etmək üçün mövcud olan tanrılardan birini seçib, ona daha da çox tapınmaga üstünlük verilirdi. Bu halda başqa tanrıların olması inkar edilmirdi. Lakin onlardan birinə tapınmanın daha əlverişli olması təbliğ edilirdi. Buna elmi dildə monolatriya deyilir.
Babildə də, müəyyən dövrlərdə, monolatriyanın tətbiq edilməsinə cəhdlər olunmuşdur. Şəhərin baş tanrısı Mərduk tapınmağa layiq yeganə tanrı elan edilirdi. Başqa tanrıların mövcud olması isə, Mərdukun başqa təzəhürləri və ifadə olunması kimi izah edilirdi. Yəni, məsələn, hansısa tayfa və ya ailə tanrılarının mövcudluğu əslində Mərdukun başqa adla, forma ilə, rəvayətlə ifadə edilməsi kimi izah edilirdi. Bu təzahürlərə tapınmaqdansa, Mərduqun özünə tapınmaq daha məqsədə uyğun və xeyrli hesab olunurdu.

Bəzən isə, hansısa baş tanrının kahinləri o qədər çox nüfuza malik olmuşdurlar ki, artıq çarların işlərinə qarışıb, onları hətta devirə də bilərdilər. Bu halda çarlar onlarla hesablaşmaq məcburiyyətində qalırdılar. Bu cür hallar dünyavi və

dini hakimiyyətin bir-biri ilə çarpışmasına gətirib çıxarırdı. Gələcəkdə də bu problem papaz-kral, xəlifə (imam)-sultan münasibətləri kimi təzahür olurdu və bu gün də olmaqdadır. Dini xadimlər, cəmiyyətdə mənəviyyat problemlərini əsas gətirərək, öz nüfuzlarını, iqtisadi və siyasi rollarını artırmağa cəhd edirlər. Dünyavi hakimiyyət, iş adamları, iqtisadi, siyasi və ticarət elitaları isə bunun qarşısının alınmasında maraqlı olurlar.

Babildə çarlar və ticarət elitaları, bu gün olduğu kimi, dini zümrələrin həddən çox artmış nüfuzuna garşı çarpışaraq, müxtəlif vasitələrdən istifadə edirdilər. Bu vasitələrdən biri, bir monolatriyanı başqası ilə əvəz edilməsi olmuşdur. Belə ki, kahinlərə qarşı çarpışmış Babilin sonuncu çarı Nabonidus, dini islahatçılıq siyasətini aparmış və ənənəvi Mərduk kultunu ay tanrısı Sinin kultu ilə əvəz etməyə çalışmışdır. Lakin bu islahat uğursuz başa çatmışdır. Babil kahinləri Nabonidusun siyasətinə etiraz edərək, ona qarşı güclü müxalifət yarada bilmişdirlər. Onlar Babul dövlətini zəyiflətmiş, onun İran imperiyası tərəfindən istila edilməsi üçün zəmin yaratmışdır və hətta bu barədə iranlılarla gizli danışıqlar aparmışdırlar. Əvəzində İran şahları onlara Mərduk kultunun qorunması və onların nüfuzlarının saxlanılmasını vəd etmişdirlər. Beləliklə Nabonidusun dini islahat cəhdi uğursuzluqla nəticələnmiş və sonda Babil imperiyasının mövcudluğuna son qoyulmuşdur.

Ədəbiyyat:

1. Gillman K. Twelve Gods and Seven Planets.
2. Russell R. Ancient Babylonia.
3. Theophilus G. Pincnes. The religion of Babilonia add Assyria.
4. Casselman L. Marduk - God of Babylon.
5. Oates J. Babil. Ankara ,2004.
6. Friedell E. Mısır Ve Antik Yakın Doğunun Kültür Tarihi. Ankara, 2006.